Morsum Magnificat

Geachte Minister-president,

De vroegere zelfstandige gemeente Doel moet volgens U zonder pardon verdwijnen, zelfs indien het dorp geen enkel werk van openbaar nut in de weg zou staan. Persoonlijk vind ik dat zeer spijtig, want ik heb met Doel een zeer nauwe band. Wijlen mijn schoonvader is van Doel afkomstig, en toen hij – lang - vóór de Tweede Wereldoorlog als dokter afstudeerde werd hij in Doel door de fanfare verwelkomd en was het in Doel een groot feest. Ik heb Doel bezocht in de jaren ’70 van de vorige eeuw en heb er altijd aan teruggedacht als aan een oase van rust en vrede. Ik had gehoopt mijn (toekomstige) kleinkinderen ooit Doel te kunnen tonen en hen te zeggen: “Hier is jullie overgrootvader ooit door de fanfare gehuldigd als de ‘eerste universitair’ van Doel”. Het zal, vrees ik, niet mogen zijn. Maar … ik kom nu terzake.

Eigenlijk zou ik graag, zodra de bulldozers aanrukken, samen met enkele Doelenaars voor deze monsters gaan staan en de bestuurders ervan voor de keuze plaatsen: rij ons dood of keer terug. Ik ben er – mij spiegelend aan mensen met een voorbeeldfunctie – van overtuigd dat ik in dat geval helemaal niets strafbaars zou doen en dat ik zeker niet tot enige schadevergoeding zal kunnen veroordeeld worden. Ik verklaar mij nader.

Ik woon in Rotselaar, waar uw partijgenoot huidig senator Dirk Claes burgemeester is.
Enkele jaren geleden is er herrie ontstaan (tot zelfs in het Vlaams Parlement) over een houten trap op de oever van de Demer in Werchter, een deelgemeente van Rotselaar. De Vlaamse overheid had de afbraak van deze houten trap bevolen. De toenmalige burgemeester- volksvertegenwoordiger Dirk Claes en een Vlaams parlementslid met “roots” in de christelijke vakbond gingen pal voor de door de Vlaamse overheid gezonden bulldozer staan, en maakten de afbraakwerken onmogelijk. Het hele gebeuren werd door een cameraploeg van een TV- station gefilmd en uitgezonden. Beide mandatarissen werden niet vervolgd door het parket van Leuven en de Vlaamse overheid diende geen klacht in. Een eenvoudige burger die de daad van de burgemeester in een mail aan de gemeente aan de kaak stelde werd wel door het parket vervolgd op klacht van de genoemde burgemeester. Ik besluit dat ik, en samen met mij de Doelenaars die mij zouden vergezellen, eveneens straffeloos zal blijven indien de voor Doel uitgezonden bulldozers op dezelfde wijze worden tegengehouden. U zal me toch niet zeggen dat er in dit land (en zeker niet in Vlaanderen) burgers zijn die meer mogen dan anderen, alleen maar omdat zij een politieke kleur hebben en parlementslid zijn? De zeer eerbiedwaardige senator Patrick Vankrunkelsven werd wel vervolgd toen hij over de omheining van de luchtmachtbasis van Kleine- Brogel klauterde (op zeer onhandige wijze trouwens en op gevaar van [niet alleen] zijn broek te scheuren). De senator uit Limburg heeft evenwel geboft. Hij had als bomspotter een misdrijf gepleegd dat in oorlogstijd strafbaar is met hechtenis, en daaruit leidde de politierechtbank terecht af dat het – ook in vredestijd – om een politiek misdrijf ging. Alleen het hof van assisen was dus bevoegd om de senator- geneesheer te berechten. Maar het staat als een paal boven water dat burgemeester Claes, IN DE HYPOTHESE DAT HETGEEN HIJ AAN DE DEMERTRAP HEEFT GEDAAN STRAFBAAR ZOU ZIJN, zich in geen geval schuldig zou gemaakt hebben aan een politiek misdrijf.

Ik denk dus dat ik bij het vernemen van het eerste bericht over “Bulldozers in Doel” naar het dorp aan de Schelde zal afreizen en me voor een bulldozer zal opstellen. De spreuk “quod licet Iovi non licet bovi” (in moderne woorden door mij nu vertaald als “Wat kan voor de parlementariër, mag niet voor de proletariër”) behoort – zeker in Vlaanderen – definitief tot het verleden … ?