De belangenvereniging Dolor is verbolgen over de houding van de media na het recente tragische busongeval. Dolor is vertrouwd met het werken met grote groepen slachtoffers. In vele van de dossiers die Dolor beheert hebben mensen, die meestal door oplichting alles verloren en in een uitzichtloze situatie waren beland, zelfmoord gepleegd daarbij hun gezin verweesd achterlatend. De media weet dit en probeert telkens hen te overhalen -vaak tegen financiële vergoeding en met heel wat beloftes- om deze verhalen te mogen brengen. Het is, zegt Hendrik Boonen, onvoorstelbaar welke praktijken er vaak gebruikt worden. Ooit zal hij zijn ervaringen te boek stellen met naam en toenaam van het medium en de journalist.
Bedelen om verhalen. In het ongeval met de bus waar 28 volwassenen en kinderen uit ons midden werden gerukt is het niet anders. Het feit dat de media, zonder enig respect voor de slachtoffers en de nabestaanden, verhalen en foto's weergeeft is een zoveelste bewijs dat journalistieke deontologie dode letter is voor velen. Wanneer men bij Hendrik Boonen om verhalen van slachtoffers komt bedelen, dan wil men enkel de "zware gevallen". Wanneer hij slachtoffers bereid heeft gevonden om een verhaal te doen dat minder schokkend en minder mediageniek is, haken de meeste journalisten af.
Nog weken en maanden. Dolor pleit er dan ook voor om, wanneer men verhalen van slachtoffers brengt en foto's laat verschijnen, deze niet rechtstreeks met het voorval te maken hebben en dat men bovendien de schriftelijke toelating moet hebben van de betrokkenen en/of de nabestaanden. Indien de nabestaanden behoefte hebben om verhalen en foto's te publiceren is dat hun vrije keuze. Vele tijdschriften zullen volgende week uitpakken met bladzijden vol verhalen en deze tijdschriften zullen nog weken en maanden o.a. in wachtzalen van tandartsen en apothekers blijven liggen en telkens de niet te helen wonden verder openrijten.
Niet alle media hetzelfde. Dolor heeft reeds voor meer dan 20.000 mensen iets betekend. Men hoeft het uiteraard ook niet eens te zijn met hun visie en het is ook zeker niet de bedoeling van Dolor om te suggereren dat alle media en alle journalisten in dit bedje ziek zijn. Gelukkig zijn er nog enkele die met waardigheid en sereniteit dit menselijk drama weten te brengen.
nvdr. Waar haalt de media de moed en het lef vandaan om de toch al lamgeslagen nabestaanden te belagen. Indien zij de direct getroffenen niet te pakken krijgen zijn verwanten -ooms, tantes, grootouders- het doelwit. Alles is goed, als het maar emotionele plaatjes en teksten oplevert. Wat daarvan de relevantie is moeten ze ons toch eens komen uitleggen. Een opname van de gehavende bus, oké, maar daar stópt het. Verslaggeving over de feiten is meer dan voldoende, een normaal mens zit niet te wachten op beelden van wanhopige ouders die het ergste is overkomen wat ouders kán overkomen. Morsum Magnificat zal ook hier, net zoals anders distantiëren van de klassieke pers.
