Paginabezoekers website Morsum Magnificat : 812.000
Antwerpen / Lanaken 22 februari 2011

Bericht van de voorzitter van de Vlaamse Journalisten Vereniging n.a.v. de heisa rond de e-mail van Ingrid Lieten ;

Als voorzitter van de Vlaamse Journalisten Vereniging zie ik mij genoodzaakt om enkele bedenkingen te formuleren bij deze Vlaamse ‘rififi-story’.

1- Wie de inhoud van de bewuste nota leest kan alleen maar concluderen dat de SP.A zich zowel kritisch opstelt voor wat betreft haar rol in de Vlaamse Regering als voor het -ondermaats?- functioneren van haar mandatarissen. Net zoals voor eender welke organisatie lijkt het ons ook voor een politieke formatie niet onverstandelijk om enige vorm van zelfkritiek te beoefenen en ook kritisch te staan tegenover de structuren waarbinnen men in dit concrete geval actief is. Noem het voor mijn part dus ‘zelfconfrontatie’, ‘zelfevaluatie’ of ‘sterkte/zwakte analyse’. In het bedrijfsleven vormt dit de noodzakelijke input voor wat doorgaans bestempeld wordt als IKZ (Integrale KwaliteitsZorg). Dat het resultaat van de in de nota geschetste SP.A doorlichting uiteindelijk resulteert in een minder positief imago van de eigen werking en van de ganse Vlaamse Regering is dan ook het indirect gevolg van dit kritisch SP-A initiatief. Men kan er alleen maar lessen uit leren. Een politiek standpunt vanwege de VJV is zeker niet de doelstelling van onze vereniging. Tegen beter weten in kunnen we daarom niet anders dan akte nemen van de gevatte analyse in de nota van Carl Devos die via de OVV-website verspreid werd.


Walter van den Branden tijdens de AV 2010
 
2- De formuleringen in de naar de pers toe gelekte nota van Ingrid Lieten - waarvan ik met stellige zekerheid durf te beweren dat ze die zelf niet heeft geschreven (maar wel een of andere militante SP.A kabinetsmedewerker?), zijn inderdaad ietwat ongelukkig en karikaturaal geformuleerd. Nochtans zijn ze niet van die aard dat ze het courante jargon van de politieke communicatie overstijgen. Voor intern gebruik is er wellicht niets mis mee. Ondergetekende beschikt niet over (gelekte) schriftelijke bewijzen vanwege andere partijen maar kan vanuit mondelinge contacten beamen dat ook andere politici gebruik maken van een vergelijkbaar jargon wanneer ze het hebben over de werking in eigen rangen of deze van de politieke tegenstanders. Het vermoeden bestaat zelfs dat de in de ‘nota Lieten’ gebruikte formuleringen slechts een zacht afkooksel zijn van de courante politieke galspuwerij die door een groot aantal van haar politieke concullega’s achter de coulissen gehanteerd wordt.
 
3- Achter het lek zit duidelijk meer. Voor zover bekend is de nota door de secretaresse van Lieten enkel verzonden naar haar collega’s in de Vlaamse Regering. Ik stel me daarbij de vraag of zij dan een directe CC-lijn naar de kranten hebben of dat het gebruikelijk is dat dit soort informatie meteen doorspoelt naar de media? Ware het voor de medeplichtige ‘nestbevuilers’ niet verstandiger geweest om de zaak binnenskamers en los van iedere media-interventie uit te praten? Zijn zij die het lek veroorzaakten er zich terdege van bewust dat dergelijke handelingen, zeker in de politiek, leiden tot het gekende boemerangeffect. Al te vaak krijgen we de indruk dat het politiek fatsoen van weleer overschaduwd wordt door en onweerstaanbare drang naar koppensnellerei…  veelal zelfs in de eigen rangen.
 
3- Ocharme de gedoodverfde dader. Eén verkeerde druk op de knop heeft ertoe geleid dat een van de meest toegewijde kabinetsmedewerksters plots gebrandmerkt wordt als een onbekwame secretaresse. Wie Anita Fink persoonlijk kent weet ongetwijfeld beter. Vanuit onze contacten met het kabinet van Ingrid Lieten kennen wij haar als een uiterst toegewijde, gedreven en zeer plichtsbewuste bediende. Iemand die, als het nodig is, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer is om de vaak hectische werking van een ministerieel kabinet in goede banen te leiden. Neem het gerust van me aan, vanuit mijn contacten en ervaringen met overheidinstellingen en administratieve diensten ken ik er andere. Met andere woorden: ambtenaren als Anita Fink behoren tot de categorie van de witte raven. De veelzeggende volkswijsheid ‘schiet niet op de pianist’ is hier dus zeker van toepassing.
 
4- Dit brengt ons bij de ‘maken of kraken’-mentaliteit van de politieke journalistiek. Ministeriële onbekwaamheid, vriendjespolitiek, onvoldoende dossierkennis, willekeur… en zoveel meer. Zowat alles is goed om in het journalistiek jargon het gebrek aan geschiktheid van onze politici te omschrijven. De vierde macht oordeelt, veroordeelt en vergrijpt zich, hier concreet in ‘de zaak Lieten’, aan een robbertje moddergooien om prompt het ontslag van de minister te bepleiten. Vrije meningsuiting in de vergrotende trap of typisch Vlaams masochisme? Journalistieke deontologie is bij ons uitgegroeid tot een tweesnijdend mes met quasi ongelimiteerde grenzen. Is het niet de hoogste tijd dat zogenaamd gezaghebbende journalisten (beroeps en freelancers) zich beperken tot de werkelijke zin van hun journalistieke opdracht en zich niet profileren als God de Vader. Maar misschien kunnen, naast de journalisten, ook de politici uit dit voorval nog wat extra lessen trekken en wat meer discretie aan de dag leggen. Wellicht kunnen zij er dan voor zorgen dat de ‘curieuzeneuzemosterdpotten’ van de media minder gevoed worden in hun mateloze honger naar scandalitis en hun speculatieve wedloop naar sensatie.
 
Tot slot. De Vlaamse Journalisten Vereniging kent en erkent Ingrid Lieten in de tot op heden met haar gevoerde besprekingen als een gewaardeerde gesprekspartner en twijfelt geenszins aan haar integriteit als Vlaams minister voor Media.  Als representatieve Vlaamse organisatie, die na nagenoeg 45 jaar werking bijna 450 freelance journalisten verenigt, blijft voor de Vlaamse Journalisten Vereniging het respect voor het gezag van de Vlaamse mediaminister en van de ganse Vlaamse Regering onverminderd overeind.Met volle overtuiging en los van enige politieke voorkeur doe ik bij deze een welgemeende oproep naar alle VJV-leden om dit standpunt te onderschrijven.
Uw voorzitter, Walter Van den Branden.
--- einde bericht.

NVDR.
Het is hopelijk duidelijk dat een hoop heisa en onderwerpen van de laatste weken hun oorsprong vinden in het mogelijk -in een eventuele deelname aan de regering- uit de boot vallen van de "Groenen" en de "Sossen". De rode propagandazender -met Vlaams geld- Vrt, waar alleen Rood -links- en Groen -ultra links- aan bod komen, hebben niet aflatend getracht om de Zwarte Piet aan de N-VA toe te wijzen. Als er in dit land een schuldige is aan de hele situatie, dan moeten we die zoeken op het paleis in Laken, dáár probeert men de wens van de -Vlaamse- kiezer niet aflatend onderuit te halen, ergo, te beschamen. Anderzijds is de SP.a door de vele corruptie- en andere schandalen niet de partij om te vertellen hoe het moet, in het verleden heeft deze partij veel mispeutert en in de zakken van de kleinsten gezeten, als het nu slabakt, dan heeft de SP.a zéker haar aandeel.  De momenteel onder vuur liggende SP.a. mandataris Ingrid, Maria, Hubertine Lieten was destijds, via haar echtgenoot Rudi W., toch enigzins betrokken bij bakkerij Valentinus en Valentinis Invest te Zonhoven. De bakkerij ging overkop, wat kan gebeuren, maar er gebeurden ook andere zaken die voor een socialist niet door de beugel kunnen, ondermeer arbeiders werden financieel benadeeld. We begrijpen enerzijds dat de voorzitter van de VJV bij Ingrid Lieten -wegens een beoogde erkenning van de VJV door de Vlaamse Overheid-, goed in de kast wil liggen, maar anderzijds is zo'n erkenning niet strikt noodzakelijk, er is de Grondwet en het EVRM. Als de Vlaamse Journalisten Vereniging naar de pijpen van de VVJ -beroepsjournalisten- wil dansen, wordt de Vlaamse Journalisten Vereniging -VJV vzw- evenals de VVJ óók van de politiek afhankelijk en dat kan, dat mág zelfs niet.
Los van énige politieke overtuiging?
De slotzin van de VJV vzw voorzitter " Met volle overtuiging en los van enige politieke voorkeur doe ik bij deze een welgemeende oproep naar alle VJV-leden om dit standpunt te onderschrijven", komt mij zeer vreemd over, Walter Van den Branden is vergeten dat de VJV in het verleden steeds aan het Vlaams Belang werd gelinkt, er in de Raad Van Bestuur nog steeds een Vlaams Belang mandataris fungeert, zodat de Vlaamse Journalisten Vereniging niet kan spreken van "los van enige politieke voorkeur". Morsum Magnificat ijvert voor een TOTAAL onafhankelijke vereniging met een deontologische code die verwijst naar de wet, niet naar die van een groepje journalisten die door de politiek wordt betaald, de facto gemanipuleerd wordt, met politici akkoorden maakt. en een eigen deontologische code hanteert én naar eigen interpretatie à la tête du cliënt toepast. Het is niet een handvol journalisten die beslist en bepaalt wat volgens hun mag of niet mag, maar de rechter.

Redactie Morsum Magnificat ® Professioneel
Erik Verbeeck ©