De derde dag in het assisenproces rond Sami Velioglou werden een reeks getuigen gehoord, niet alleen uit de familiale kring, maar ook deskundigen en artsen die de beschuldigde goed, maar het slachtoffer en de moeder minder goed kenden.
Agressiviteit nooit gestopt. De rode draad in de diverse getuigenissen draait om de agressiviteit van het slachtoffer, het Openbaar Ministerie -Patrick Boyen- die vandaag zijn taak na de aangekondigde ziekte van gisteren, hernomen heeft, diende op het einde van de voormiddagzitting vast te stellen dat de weegschaal, na herhaalde getuigenissen over de houding van Nasuf, in het nadeel van deze laatste het zwaarst weegt.
Faalde hulpverlening? De getuigenissen van de drie huisartsen die hoofdzakelijk Sami Velioglou behandelden terwijl Nasuf bij de artsen slechts zijdelings in beeld kwam, hebben niet veel soulaas gebracht. Nasuf, die geacht werd om met Dokter De Witte te gaan praten, stuurde zijn kat. Van de drie artsen was het vooral Harry De Witte die het woord nam en de Voorzitter liet de Genkse PVDA+ politicus relatief lang praten, dokter De Witte deed dat in zijn gekende stijl zoals we dat van hem gewend zijn in de Genkse gemeenteraad. De Witte beweert dat het medisch aantoonbaar is dat iemands hersenen door schrik dermate overbelast worden, dat de persoon in kwestie niet meer rationeel kan denken, De Witte vergelijkt het met een soort tunnelzicht. In februari 2007 -wellicht na het gewelddadig incident van 1 februari 2007- heeft Harry De Witte alle hulpverleners -twaalf of dertien- waaronder ook het OCMW van Genk, bij mekaar geroepen om tot een oplossing te komen voor het gezin. De Voorzitter vroeg aan Sami wat zijn probleem was en deze antwoordde : "ik weet het niet meer, ik zie het niet meer". Toen Harry De Witte hoorde wat er gebeurd was, stelde de dokter zich de vraag of de hulpverlening in casu niet gefaald heeft?
Faalde de politie? Toen Nasuf in februari ook bij buurman Eugenio amok kwam maken, Nasuf ook daar persé wilde binnenkomen, telefoneerde de buurman naar de politie van Genk die wel snel ter plaatse was, maar toen Eugenio zei dat hij vond dat, na alles wat er reeds was gebeurd, Nasu straatverbod zou moeten krijgen , zei de politie dat hij moest zwijgen zoniet zouden ze hem meepakken-sic-. Nasuf werd toen wel meegenomen, maar enkele uren later kwam Nasuf weer opdagen. In andere gevallen, ondermeer na de nachtelijke brandstichting in een garage, reageerde de politie van Genk richting buren eveneens ongepast. Ook deze redactie heeft op dat vlak klachten over het optreden van de Genkse politie bij het melden van vernielingen en inbraak. Faalde de Genkse politie ook niet in dit dossier? Is er voldoende gezocht naar de afkomst van het wapen? Is de communicatie vanaf de GSM van Nasuf voldoende nagetrokken en kan daaruit misschien de leverancier van het wapen en / of de verkeerde vrienden van Nasuf worden ontdekt? Heeft de politie bepaalde informanten wel terecht als onbetrouwbaar bestempeld, of was het een excuus om e.e.a. niet de moeten onderzoeken? Heeft de politie soms ook informatie gebruikt van een wijkagent -André Dumontlaan- waarover, net als deze die genoemd is als mogelijke leverancier van het wapen, óók e.e.a. te vertellen is, zijn die wél betrouwbaar?
Overnachten in de moskee. Er is aan het licht gekomen dat Sami zijn twee zoons, die door hun moeder werden verwend, aan de deur heeft gezet, Nasuf was toen nog minderjarig -?-. Het is ook bekend dat Nasuf in de kelder van de Moskee sliep. Politie-inspecteur Marc V. verklaarde dat Nasuf meermaals zonder wettelijk adres ronddoolde, toch was Nasuf altijd in de buurt van Genk, Maasmechelen, etc. Nasuf had ook regelmatig een wapen in bezit waarmee hij zelfs op cafébezoek ging. Uit het toxicologisch verslag blijkt dat Nasuf ook een "Cocaďne" gebruiker was en reeds diverse veroordelingen, -waaronder 2 Correctioneel- opliep. Moeten we dan besluiten dat een Imam een crimineel, zonder wettig adres, herbergt?
Niet verklikken. Uit de diverse verhoren blijkt dat zowel de zuster van Sami als de broer, op de hoogte waren van het wapenbezit van Nasuf. De zus van Sami, Giouner, had, toen Nasuf dreigde haar broer dood te schieten, bij haar thuis, zelfs een deel van het -zwartgekleurde- wapen onder de kledij van Nasuf gezien, ook de broer van Sami had weet van het wapen, toen het Openbaar Ministerie de vraag stelde : waarom heeft u dan niet naar de politie gebeld", zei de broer : "in onze cultuur verklik je familie niet". Is dit, gezien de feiten, geen schuldig verzuim?
Tijdbom. De psychiater speelt in op het narcisme van Sami. Dokter De Witte veegt die bewering van tafel en de andere deskundigen hebben het over een ondermaats IQ van de beschuldigde en de zwakke begaafdheid van het slachtoffer. Anderzijds komt steeds weer de slechte verstandhouding binnen het gedwongen huwelijk van Sami en zijn vrouw Rabie tot uiting, maar ook de ziekte -hersentumor- van Rabie S. heeft een grote doorslag gegeven op de ontwikkeling van de verdeeldheid binnen de familie waarbij een wig tussen vader, moeder, de zonen en de dochters werd gedreven of zoals een getuige zei :" het was daar een tijdbom die vroeg of laat zou ontploffen". Het komt na twee dagen verhoor van getuigen en deskundigen over dat Sami het slachtoffer is van het martelaarschapvan zijn ganse familie.
In Morsum Magnificat 186 komen we nog op andere details terug.
Wie wil reageren kan dat via -geen anonieme scheldpartijen-
