Paginabezoekers website Mordum Magnificat : 764.900
Genk / Brussel 4 oktober 2010.

De N-VA heeft duidelijke taal gesproken en stopt met aan de Waalse leiband te lopen, hieronder vindt u de volledige inhoud van het persbericht dat de partij deze middag heeft verspreidt :

Dames en heren,
Sta me toe met de deur in huis te vallen. Ik ben ongerust.

Ik ben ongerust omdat we er na meer dan 110 dagen onderhandelen niet in geslaagd zijn tot een politiek akkoord te komen. En ik betreur dat.

Maar tegelijk moet ik vaststellen dat de hervormingen die we broodnodig hebben, er nog altijd niet of onvoldoende zijn. Het zijn hervormingen waarvan ik in eer en geweten denk dat ALLE inwoners van dit land er beter van kunnen worden. Het is de verandering die we moéten doorvoeren, als we  tenminste ervoor willen zorgen dat ook onze kinderen en kleinkinderen nog welvaart en welzijn zullen kennen. De staatshervorming gaat daarover; daarom is ze ook zo cruciaal.

Ze heeft te maken met beleid op maat, met efficiëntie, met kostenbesparing, met rechtvaardigheid, met sociaaleconomisch heropleven, zowel in het noorden als in het zuiden.

Ik begrijp en versta dat een grondige verandering  vaak mensen bang maakt. Ik begrijp dat er in sommige hoofden angst is voor verarming. Maar angst is zoals zo vaak een slechte raadgever. Angst verlamt ook, en maakt blind. Waardoor we niet zien dat de meeste buurlanden wél bezig zijn met die verandering. Ze doen dat trouwens op een manier die ook mij het meest aangewezen lijkt: in overleg met de sociale partners, met akkoorden die mikken op de langere termijn, die mikken op duurzame groei. Akkoorden die inderdaad vandaag bezuinigen, om er morgen beter van te worden.

Ik begrijp dus die angst voor verarming. Maar ik garandeer u dat ik noch mijn partij daarop uit zijn. Het wordt overigens de hoogste tijd dat we in dit land de clichés over elkaar achterwege kunnen laten. Maar van verantwoordelijkheid verarm je niet. Niet veranderen is ook verarmen.

Wij zijn solidaire mensen. We vinden alleen dat solidariteit diegene die solidair is niet ten gronde mag richten. Want het kan niet de bedoeling zijn dat we allemaal armer worden. Het is uitgerekend de bedoeling er allemaal beter van te worden. Maar dat zal pas kunnen als we er allemaal samen hard aan werken. In een geest van solidariteit, jawel, maar ook in een geest van verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor het gevoerde beleid. Verantwoordelijkheid voor inkomsten en uitgaven.

Ik hoop nog altijd dat we binnen afzienbare tijd tot een akkoord kunnen komen dat ons toelaat in deze geglobaliseerde economie goed of zelfs zeer goed mee te draaien. Als onze buurlanden dat kunnen, waarom zouden wij dat dan niet kunnen? Eén ding is zeker: de tijd tikt. Zij – de buurlanden – zijn al bezig. Wij mogen niet veel tijd meer verliezen. De wereld draait door. Ik zei het al: ik ben ongerust.

Daarom roep ik ALLE politieke partijen op om met dat doel voor ogen toekomstige gesprekken tegemoet te gaan. Het werk dat is gebeurd in de voorbije maanden is niet voor niets geweest. Maar we zullen allicht wel de oefening van nul af aan moeten overdoen, liefst in hoog tempo en wat mij betreft in een sfeer van vertrouwen, en met de overtuiging te willen slagen.

Als voorzitter van de grootste partij van het land sta ik daarvoor ter beschikking. Laat dat duidelijk zijn: wij willen een akkoord. Wij beseffen, zoals alle andere partijen, dat we nooit ons partijprogramma ten volle zullen kunnen uitvoeren.

We zijn bereid tot compromissen. We zijn niet uit op de verrotting. We zijn niet uit op de vernietiging. We zijn wél uit op versteviging en versterking van ons sociaaleconomisch weefsel. Nog eens: het gaat niet om de hervorming om de hervorming; het gaat om welvaart en welzijn, en dat is het omgekeerde van verarming. Maar om dat te kunnen realiseren moeten we een akkoord maken dat ver genoeg gaat. Een dat rekening houdt met de verschillen tussen noord en zuid, en met de specificiteit van Brussel. Een akkoord waarbij we elkaar niet verlammen of in een houdgreep houden; wel een dat, in een geest van solidariteit en verantwoordelijkheid, alle landsdelen alle kansen geeft om het beter te doen dan vandaag.

Laten we de hand aan de ploeg slaan. Het is de hoogste tijd. Ik roep iedereen daartoe op.

***
De high level werkgroep heeft twee weken de tijd gehad, maar geen wezenlijk resultaat geboekt. Op de belangrijkste Vlaamse vraag is nooit een fatsoenlijk antwoord gekomen ofwel een negatief. In de tussentijd wordt er door sommigen al gas teruggenomen op de overeengekomen overheveling van bevoegdheden, o.a. inzake gezondheidszorg. Als iedereen eerlijk is, zal men moeten toegeven dat er op dit moment al lang geen pakket van 15 miljard meer op tafel ligt. Hooguit nog de helft. Feitelijk gaan we de laatste weken er netto op achteruit in plaats van vooruit.

Dit verhaal is afgelopen. Laat ons dat nu eindelijk gewoon eerlijk toegeven. We mogen niet verder aanmodderen, we mogen geen tijd verliezen. Als men mij daarvoor de zwartepiet wil geven, dan doet men dat maar. Aan dat kinderachtige spelletje doe ik niet mee.

Wat nu?

1. We moeten het bord volledig afvegen, de teller op 0 zetten en een nieuw verhaal proberen opstarten. We moeten dit doen met een open vizier, zonder taboes, niet op inhoudelijk vlak, niet op het vlak van de formule. Ik sta ter beschikking, indien men dat wenselijk zou achten.

2. Ik besef ten volle dat zo'n nieuw verhaal weer een tijd kan duren en dat dat voor ongerustheid kan zorgen, vaak ten onrechte, soms terecht. Dit land moet hervormd worden, maar in de tussentijd moet het ook bestuurd worden. In dat kader kan ik zeggen dat wij steeds een luisterend oor hebben voor dringende dossiers die de regering moet aanpakken en in het parlement gestemd moeten worden. Ik doe wel de oproep aan die regering in lopende zaken om te onderzoeken of ze dit niet in een afgeslankte formule kan doen. Zo bespaart de politiek ook bij zichzelf, een belangrijk signaal voor de bevolking, van wie wij de komende jaren ook offers zullen moeten vragen.

De N-VA verhindert niet dat dit land de komende maanden bestuurd wordt. Maar dit land moet ook drastisch hervormd worden en ook daar moeten we aan blijven werken. De N-VA vlucht niet weg voor die verantwoordelijkheid.

De N-VA wil niet in de oude Belgische ziekte treden en zich dan maar ten langen leste neerleggen bij een slecht akkoord. Dit is voor ons geen optie en dat zal het voor ons nooit zijn. Wij moeten en zullen blijven werken tot we een goede staatshervorming op tafel liggen hebben, één waar alle burgers van dit land beter worden. Dat is onze verdomde plicht ten aanzien van hen die ons het vertrouwen gegeven hebben.
--- einde persbericht.

Redactie Morsum Magnificat ® Professioneel
EVER ©